Deze maand delen we het interview met Theo van den Biggelaar ofwel Thé Biggel, geboren in Best op 14 mei 1937. Theo is in 1963 getrouwd met Annie Vogels uit ‘de ouw Notel’ in Oirschot (geboren op 17 november 1941), die helaas in 2021 is overleden.
Zij kregen 3 kinderen: Annelies (1967), Antoinette (1972) en Berry (1975) en 6 kleinkinderen.
Theo zit vol met verhalen over vroeger en zijn herinneringen aan die tijd zijn nog ijzersterk.
Hij is geboren aan de Spoorweglaan in Best. Zijn moeder had al op jonge leeftijd erg veel last van reuma. Het ouderlijk huis, onderdeel van een blok van 3, aan het spoor werd in de oorlogsjaren vernietigd, zowel het linker- als het rechterhuis van de blok van 3 waren totaal verwoest. Het middelste huis bleef gedeeltelijk staan en daar heeft later de familie Verhoeven nog lang gewoond. Doordat hun woonhuis door het oorlogsgeweld was vernietigd, gingen zijn ouders met hun 5 kinderen ‘voor nood’ in een oud stalletje wonen dat achter het ouderlijk huis stond. Langs het spoor wonen bleek levensgevaarlijk in de oorlogsjaren vanwege de aan- en afvoer van oorlogsmaterialen via het spoor en veel huizen zijn in die tijd weggeschoten, aldus Theo.
Hij vertelt ook over de evacuatie tijdens de laatste weken van de oorlog in Best. Door de hevige gevechten moest het gezin vluchten. Eerst naar Aarle en via Boxtel steeds verder tot de gemeente Haaren. Vader vervoerde moeder die niet kon lopen in de kruiwagen met 2 van de 5 kinderen en de rest moest meelopen.
In het oude stalletje achter het vernietigde ouderlijk huis was het niet te harden van de kou. ‘Ons vader kocht daarna een goei kiepekooi met een kachel erin”. Daardoor zijn Theo’s ouders en hun gezin toch nog 7 jaar op die plek blijven wonen. Hierna verhuisden ze naar iets verderop in Het Broek. Ook daar hebben ze nog eens 6 of 7 jaar gewoond.
Zonder stromend water of elektriciteit wel te verstaan. ‘Ik heb tot mijn 14e geen elektrisch licht gehad’ vertelt Theo. Dat is nu nauwelijks meer voor te stellen. Met de hulp van burgemeester Notermans kreeg de vader van Theo in 1954 de mogelijkheid om aan de Antoniusweg grond te kopen en een huis te bouwen.
Theo is op 14 jarige leeftijd gaan werken bij Toon van Esch aan de Kruisparkweg. Hij kreeg, tot grote verrassing van zijn ouders, maar liefst 15 gulden per week betaald. Klaarblijkelijk was dat voor die tijd een riant salaris. Samen met Toon ging Theo tuinen aanleggen en onderhouden, vaak in Eindhoven. Theo vertelt hoe dat in die tijd ging.
Samen met Toon zat hij op 1 motor. Toon voorop, dan een jute zak met daarin bijvoorbeeld een grasmaaier en ander gereedschap zoals een zeis. Achterop zat dan ook nog Theo. Van ARBO of andere regels hadden ze in die tijd nog niet gehoord.
Dat blijkt ook uit de volgende anekdote. Theo vertelt dat hij een keer met een knalgele kleur in de kerk zat. Hij had die week met bestrijdingsmiddelen in de vorm van een kleurstof fruitbomen moeten spuiten. Door de nevel had hij die mooie gele kleur gekregen. Niks mondmaskers of andere veiligheidsmaatregelen !! ‘Vroeger hadden we ook geen regenpakken. Mijn moeder bewaarde zoveel mogelijk dikke oude jassen. Het was zwaar werk en we werden vaak tot op de draad nat’.
Theo is direct op zijn 14e gaan werken, let op: dat was toen nog van maandag tot en met zaterdagmiddag 1 uur. Daarnaast is hij gelijktijdig met een avondschool begonnen, die in totaal 11 jaar duurde, dit was een opleiding tot hovenier. De laatste jaren van de opleiding fietste Theo zaterdags na zijn werk snel door naar de gemeente Haaren waar de opleiding werd gegeven.
In 1963 is Theo getrouwd met Annie en is hij ook zijn eigen hoveniersbedrijf begonnen aan de Oirschotseweg 91. In Best was er nog geen hovenierswerk, dus ging hij in Son aan de slag met zijn eerste klus: 11 tuinen aanleggen bij nieuwe bungalows. Voor de goede orde, ALLES MET DE HAND !!
Later kreeg hij zijn eerste opdracht van de gemeente Best om in het Wilhelminadorp (de zuid/west hoek) plantsoenen aan te leggen. Het was zoals hij dat nu noemt ‘moordwerk’ omdat ook dat allemaal met de hand moest gebeuren.
In 1969 ging het slecht met de gezondheid van de vader van Theo en heeft hij samen met Annie het huis aan de Antoniusweg gekocht (ter hoogte waar nu de familie Van der Steen woont). Vader bleef inwonen en samen met Annie bouwt Theo hun bedrijf steeds verder uit doordat er ook een grote kas en loods werden bijgebouwd.
Weer later moesten ze op die plek weg vanwege plannen van de gemeente en verhuisden ze naar de Heuveleindseweg. Theo kijkt met trots terug op een heel groot project in Best waarbij hij destijds langs heel veel wegen in het buitengebied eiken heeft aangeplant namens de gemeente. Dat gebeurde in dezelfde periode waarin deze wegen werden verhard.
Uiteindelijk heeft zijn zoon Berry het bedrijf overgenomen en is Theo nog met grote regelmaat een paar uur per dag mee aan het werk. Hij is trots op het bedrijf zoals dat nu door Berry wordt gevoerd.
Theo vertelt dat zij in hun tijd aan de Antoniusweg eerst onderdeel uitmaakten van een buurtvereniging met de naam ‘De Broekstraat’. Deze buurtvereniging bestond o.a. uit de Broekstraat, de Kapelweg en de Antoniusweg. Omdat deze buurtvereniging niet zo goed meer liep heeft Theo gevochten om, in overleg met Jan van de Laar, deze oude buurtvereniging te laten fuseren met De Heikant en zo ontstond de buurtvereniging zoals wij die nu kennen. Theo heeft ook nog 12 jaar in het bestuur gezeten. Ook hij benadrukt dat de saamhorigheid heel groot was. Deze saamhorigheid is de rode draad in alle interviews tot nu toe en hoort overduidelijk bij het DNA van De Heikant. Eerst werd er 1x per jaar in het Blauw Boerke gefeest. Later kon BV De Heikant de voormalige eierbond annex groenteveiling van de Boerenbond huren voor 1000 gulden per jaar en was na een grote verbouwing De Zesspong een feit. Theo is trots op het feit dat dit allemaal belangeloos gerealiseerd werd door de leden van de buurtvereniging. Niks subsidie, gewoon samen buffelen.
Als mooiste herinnering aan De Heikant noemt Theo het feit dat De Heikant voetbalkampioen van Best werd gedurende zijn tijd als leider van dit team. Later heeft Theo deze rol doorgegeven aan Grardje Spanjers. In die jaren werd ook een jeugdelftal opgericht. ‘Ons Annie heeft dat jeugdteam nog heel vaak met onze bedrijfsbus naar wedstrijden buiten Best gereden’.
Theo is nog steeds lid van De Heikant en “dat blijf ik ook” benadrukt hij.
Ondanks zijn bijna 86 jaar is Theo nog heel druk en wandelt hij ook nog elke dag 1,5 uur met zijn hondje. Wij wensen hem nog fijne jaren in onze mooie buurtvereniging.