Buurtvereniging De Heikant bestond 75 jaar op 1 september 2022. Tijdens de gezinsdagen is uitgebreid stilgestaan bij dit bijzondere feit.
In het jubileumjaar blikken we maandelijks samen met Heikanters terug op hun herinneringen aan onze buurtvereniging. Deze herinneringen zullen we met jullie delen in onze maandelijkse
nieuwsbrief De Heikanter. Deze maand delen we het interview met Wim van Kollenburg, geboren aan de Sint Franciscusweg 7. Destijds hadden alle straten andere namen en was dit adres
bekend onder Naastenbest F66. Wim is geboren op 24 augustus 1940 en was getrouwd met Mieke Koolen, die helaas in 2013 is overleden en die in Oirschot is geboren.
Op bijgaande foto is het ouderlijk huis van Wim te zien. Het voorste deel van het pad loopt in feite over de jeu de boules baan links naast de Zessprong.
Wim werd in de tweede wereldoorlog geboren. Boven hem zat Jan (1939) en na hem kwam Zus (Sjaan, 1941) en in 1943 is Tiny geboren.
Hij wil er niet veel woorden aan wijden, maar dat moet een moeilijke tijd zijn geweest voor het gezin. Moeder had reumatiek en Wim heeft haar zoals hij zegt “in mijn leven nooit zien lopen als gevolg van haar handicap”. Daar komt nog bij dat zijn vader in 1943 ergens aan de Poolse grens als krijgsgevangene in een Duits concentratiekamp heeft gezeten. De omstandigheden daar waren erbarmelijk en zijn vader heeft zich zelfs moeten voeden met rauwe aardappelen en gras. “Daarover werd door hem later weinig of niets verteld”.
Doordat vader lang afwezig was werd het kleine boerenbedrijf met ondersteuning van 2 broers van zijn vader overeind gehouden. Het laat zich raden dat het een zware tijd moet zijn geweest voor het gezin. Het is ook niet verwonderlijk dat vader Van Kollenburg na de oorlog geen Duitse TV of radio kon zien of horen.
Wim ging naar de basisschool van meester Hoppe, voor velen van ons nog een zeer bekende naam. Het eerste jaar in de oude Bernardusschool vlakbij het gemeentehuis, het tweede jaar in het parochiecentrum, nu bekend als Prinsenhof. Vanaf het derde jaar (ca. 1950) werd de nieuwe Antoniusschool aan de Antoniusweg in gebruik genomen. Dit gebouw staat er nog steeds op het huidige terrein van Wim Scheepers (met het halfronde dak).
Na de lagere school ging Wim 4 jaar naar de landbouwschool in Oirschot en vervolgens 2 jaar naar de middelbare landbouwschool in Boxtel. Omdat zijn broer Tiny nog thuis woonde kon Wim de ouderlijke boerderij niet overnemen en ging hij bij een kuikenboerderij van een oom in Oirschot werken. 3 jaar later verkaste hij naar Campina om daar 13 jaar als reserve-venter aan de slag te gaan.
Dat betekende 6 dagen per week werken. In die tijd hadden mensen nog geen koelkasten en konden de dagverse producten niet lang worden bewaard. Vandaar dat er elke dag, behalve zondag, aan huis werd bezorgd. Wim vertelt ook dat er toen nog geen winkels waren die verse zuivelproducten verkochten. Dat waren nog eens andere tijden.
Hierna ging Wim 14 jaar werken bij Van Kessel veevoederhandel. Daarna is hij overgestapt naar Ergon in Eindhoven om als meewerkend voorman van de plantsoenendienst aan de slag te gaan. Wim noemt dat zijn leukste tijd. “Het werken met mensen met een beperking moet je weliswaar leren, maar dat is wel heel erg leuk. Als ik nog eens zou moeten beginnen, dan zou ik daar weer aan de slag gaan” zegt Wim. In 2001 ging hij met pensioen.
Wim is in 1966 getrouwd met zijn Mieke en zij gingen in het bakhuis wonen dat tegen de boerderij van Cor van der Velden was gebouwd.
Door een onfortuinlijke brand moesten Wim en Mieke tijdelijk terug naar het ouderlijk huis van Wim. Gelukkig was hun nieuwe woonhuis aan de Schutboomweg al bijna klaar en enkele maanden laten konden zij daar gaan wonen. Daar zijn vervolgens Arno (1972), Susan (1975) en Lian (1981) geboren.
De volgende gezinsfoto is in 2006 gemaakt ter gelegenheid van hun 40-jarig huwelijk.
Wim is in 1970 in het bestuur gekomen van buurtvereniging De Heikant en heeft daar maar liefst 24 jaar ingezeten. Hij heeft in die rol van alles gedaan. Hij is nog een tijdje secretaris geweest, penningmeester en hij heeft Jan van de Laar (de opa van onze huidige voorzitter) tijdelijk als voorzitter vervangen. Wim is voor al zijn vrijwilligerswerk beloond met een ridderorde in de orde van Oranje-Nassau. Daar wil hij niet al te veel aandacht op vestigen en dat tekent hem. Bescheidenheid is hem bepaald niet vreemd.
Zijn mooiste herinneringen aan de buurtvereniging zijn de feestweken en de heropening van het buurthuis na een grondige verbouwing. Wim begint te glunderen als hij praat over de voetbalwedstrijden waar hij zelf ook nog aan mee heeft gedaan. “Als je een bal kon skuppen dan kon je meedoen”. Die wedstrijden vonden toen plaats op een paardenwei achter het huis van Janus van Brunschot.
Lachend vertelt Wim dat hij als taak had om voorafgaand aan de wedstrijden eerst het paard van de wei te halen. Vervolgens ging hij samen met zijn teamgenoten alle molshopen plat trappen waarna de wedstrijd pas kon beginnen. “Dat veld liep zo bol dat als je aan de ene kant van het veld stond je maar 1 helft kon zien”. Dat waren nog eens tijden!
Ook vertelt hij over de touwtrekwedstrijden die elk jaar tijdens de feestweek van Aarle plaatsvonden. “Het team van de Heikant was ijzersterk en won elk jaar en daarom is Aarle er op een zeker moment maar mee gestopt” lacht Wim.
Wim heeft prachtige herinneringen aan De Heikant en wenst de buurtvereniging nog minimaal 75 jaar erbij.
“Dat ze zo door mogen gaan en elkaar het licht in de ogen blijven gunnen”. Daar sluit Wim het interview mee af en daar kunnen wij ons alleen maar bij aansluiten!
Volgende maand weer een interview.